Zo’n idyllisch bergdorp; een paar huisjes, een kapelletje en een moestuin. En een poes op een muurtje. Ja. Wonderschoon.

Maar om er te wonen..

Marien kan nog wel gecharmeerd zijn van dat idee. Maar voor het wortel kan schieten druk ik zijn prille fantasie de kop in met mijn meedogenloze: Moet je hier in februari komen, dan weet je niet hoe gauw je in de bewoonde wereld moet komen.

Veel moderne stedelingen dromen over een rustig leven op het platteland. Daarover gaat de roman Buitenleven van Nina Polak. Een randstedelijk vrouwenstel besluit de sprong te wagen en koopt een huis in het noorden, tussen de maisvelden. De vrouwen doen hun best om te aarden, maar zijn ook bang afgewezen te worden door hun nieuwe omgeving. En dan verschijnt er ook nog een charismatische buurvrouw ten tonele die zich aan hen opdringt..

Ik vond het echt een heerlijk boek, met sterke personages en fantastische dialogen. Wat kan Nina Polak goed schrijven! Nu ik het boek uit heb, mis ik de personages zelfs een beetje. Ik dacht vanmorgen bij het ontwaken: Hoe zou het met ze zijn?

Ik stuur erop aan dat Marien vooral lekker blijft wroeten in het Buitenleven van onze eigen Johan den Haen.