Categoriearchief: Zinnig Gepraat

Voor de eeuwigheid

Geplaatst op door
2

Dit weekend was ik in het concertgebouw in Brugge waar ik genoot naar het internationale muziek ensemble L‘Arpeggiata. Ze speelden Barokmuziek: gewijde liederen en cantaten uit de 17e eeuw. Het was schitterend; alsof de tijd stilstaat. Dat past trouwens ook bij de titel van het concert ‘Himmelmusik’.

Wanneer ik naar deze oude muziek luister gebeurt mij hetzelfde als wanneer ik een kathedraal binnenstap. De geschiedenis komt bij me binnen. Ik realiseer me dat ik maar een voorbijganger ben in de tijd, en dat dit een groet -een cadeau- is van onze voorouders.

zondag nog even genieten van mooi Brugge

Krijg tegelijkertijd dan ook zelf de behoefte om iets na te laten. Een groot componist gaat het niet meer worden en beeldende kunst laat ik ook graag aan de getalenteerden over. Een klein boekje misschien?

Inspirerend voorbeeld is mijn lieve oud-collega Ank. Zij heeft tijdens haar leven korte autobiografische verhalen geschreven. Nu is ze 73 en zaterdag is de boekpresentatie van haar bundel. Ik mag de presentatie doen in het restaurant van haar flat in Scheveningen. Dat is toch geweldig. Zo maak je geschiedenis!

Siberië

Geplaatst op door
Beantwoorden

Wat een verslavend goed boek: Verdwijnende Aarde van Julia Philips. De auteur is een Amerikaanse die een tijdje in Rusland studeerde. Ze verbleef ook op het schiereiland Kamtsjatka -een onherbergzaam en dunbevolkt gebied in oost Siberië- wat haar inspireerde tot het schrijven van dit boek. Haar debuut.

Eigenlijk bestaat het boek uit een serie korte verhalen waar als rode draad de verdwijning uit het startverhaal doorheen loopt. Twee spelende jonge meisjes aan de kust van Kamtsjatka stappen in een auto met een onbekende man en zijn daarna spoorloos. In de hoofdstukken, genoemd naar de maand die daarop volgt, lees je vanuit de verschillende perspectieven hoe het verder gaat. Met het politieonderzoek, met de getuigen, met alle mensen die geraakt worden door deze verdwijning.

Het is een spannend boek met thriller-achtige elementen waarin de -allemaal vrouwelijke- personages bijzonder goed en gelaagd worden beschreven. Verlies is mijn inziens het centrale thema van het boek, maar ook de spanning tussen de Russen en inheemse volken, tegenstelling stad en dorp en de verhouding man en vrouw komen aan bod. Daarnaast is de omgeving prachtig beschreven; je waant je echt in die ruige, koude, armoedige wereld van dat Russische schiereiland waar je alleen per vliegtuig of boot kunt komen.

Door dit boek komt Siberië tot leven. Toch niet echt een plek waar ik eens op een reisje naartoe zou gaan..

Een mooie roman voor op het december verlanglijstje zou ik zeggen.

Allerzielen

Geplaatst op door
Beantwoorden

De week van Allerzielen. Moe maar voldaan na een drukke week met herdenkingen in mijn beide huizen. Waardevol om weer te kunnen doen na twee corona jaren; familie, medewerkers en medebewoners herdenken de overleden bewoners van het afgelopen jaar met het noemen van hun namen, het plaatsen van rozen en branden van kaarsjes.

Ook ik neem afscheid van al die aardige, bijzondere, mooie mensen met wie ik gesproken heb, gelachen heb, die me hun vertrouwen hebben geschonken. Ik groet ze met eerbied en respect.

Een celliste en violiste van het Rotterdams Hellendaal Instituut maakten prachtige muziek en hadden -op mijn verzoek- het wonderschone Litanei auf das fest Allerseelen’ van Schubert ingestudeerd.

Hieronder een versie van het Franse ensemble Vox 21.

Therapie

Geplaatst op door
1

We hebben een paar fijne dagen gehad in de Achterhoek; wandelen door de bossen en een bezoek aan museum MORE in kasteel Ruurlo en Gorssel.

Laatst was ik totaal uit het veld geslagen door de voorstelling ‘Boys and Girls’ van Hadewijch Minnis. Ik had me verheugd op haar stem, een muzikale voorstelling. Maar er kwam geen muziek en ook geen licht of hoop. Ik voelde me met de minuut zwaarder worden door de voorstelling over huiselijk geweld. De schilderijen van Carel Willink zijn indrukwekkend maar onheilspellend. De kunst van Tobias Schalken -waar Siem hier bij staat- is intrigerend en confronterend. Ik zie echt wel dat het steengoed is allemaal, maar moet er niet aan denken het thuis te hebben. Schurende kunst: het is blijkbaar niet mijn genre.

Ik pas meer in de gedachtegang van de Britse filosoof Alain de Botton die kunst graag ziet als therapie; aan antidepressivum voor de wereld. In museumwinkels worden vrolijke kunstkaarten vaker gekocht dan sombere. De meeste museumdirecteuren vinden dat zorgelijk. Die vinden dat de harde realiteit juist aandacht moet krijgen anders worden mensen maar sentimenteel en naïef. 

Maar, zo zegt de Botton, wij mensen lopen absoluut geen risico naïef te worden over ons menselijk lot. We lopen een groter risico om depressief te worden. Van oudsher heeft kunst de functie hoop te scheppen. Empathie op te wekken, de mens te helpen om te leven en te sterven.

Het is te eng kunst te beperken tot therapie; het kan ook schuren, agenderen, ontregelen, verontrusten. Maar gezien mijn keuze voor de ansichtkaarten, pas ik toch aardig in het straatje van de Botton..

Buiten fietsen

Geplaatst op door
1

Gisteren bezocht ik samen met mijn lievelingsneef Hans museum Singer Laren.

Tentoonstelling De Nieuwe Vrouw toont de veranderende maatschappelijke positie van de vrouw vanaf eind 19e eeuw weergegeven in de beeldende kunst. Vrouwen die betaalde arbeid gingen doen, vrouwen die de barricades opgingen, vrouwen die hun haar kort knipten of op de fiets sprongen..

Mijn favoriete werk is van Bart van der Leck (normaal hangt het werk in museum Kroller Muller). Hij schilderde in 1913 ‘buiten met de fiets’. Dat lijkt een ogenschijnlijk gewoon tafereel van twee dames die gezellig een rondje hebben gefietst, maar in die tijd was fietsen ‘not done’ voor vrouwen. Er werd zelfs gedacht dat vrouwen er onvruchtbaar door zouden worden.

Het was een heerlijke dag met mijn neef; het museum bezoek, rondgeleid worden door de plaatselijke pastoor in de Sint Jans-basiliek, eten in het oudste cafe van Laren en samen wandelen in de omgeving. Bijzonder dat je elkaar zo goed en lang kent, getuige bent geweest van elkaars ups en downs, humor en bepaalde trekken deelt.

buiten fietsen in België, 2003