“Van die gozer met z’n peen-en-uien-gezicht moet ik naar de budget-tering”
Toen ik als 19-jarige student maatschappelijk werk in het Havenziekenhuis stage liep, maakte ik voor het eerst kennis met de ras-Rotterdammer uit het oude noorden. Hoewel ik als groentje uit de polder wel even moest wennen, was ik snel verkocht. Harde werkers met het hart op de tong.
Toen er werd gevraagd welke collega’s op een locatie in Crooswijk wilden gaan werken die Laurens zou gaan overnemen, heb ik daarom gesolliciteerd. Het oude noorden heeft mijn hart. Ik heb een tijdje bij mijn vriendin op de Bergweg gewoond en heb heel wat heen en weer gefietst tussen de mijn latere huis aan de Stadhoudersweg en de Bergweg.
Sinds januari mag ik in Rubroek, een verpleeghuis in volkswijk Crooswijk, de dienst geestelijk verzorging gaan vormgeven, samen met een collega.
Ik blijf op mijn vertrouwde locatie Liduina in Hillegersberg, maar iedere dinsdag fiets ik nu de andere kant op vanaf station noord. Via de Zwart Janstraat naar de Crooswijksekade om daar vanachter een mondkap begroet te worden door de bewoners in de hal:
“Wat loop je nou te lachen?”