Eindelijk weleens een zinzoekersavond bij ons thuis aan de keukentafel. Marien had verrukkelijke soep gemaakt en we luisterden naar elkaars verhalen over boeken die ons bij zijn gebleven, die we met ons meedragen. Het Parfum van Süskind, de Wetten van Conny Palmen, de avonturen van de baron van Munchausen en het handboek Spiegelogie van Willem de Ridder..

Ik verraste mijzelf door met Het boek Eva op de proppen te komen van Marianne Fredriksson.Twintig jaar geleden verslond ik alle boeken van de Zweedse auteur, waardoor er een verzadiging optrad. Maar voor deze avond herlas ik Eva en werd ik weer geraakt door de originele manier waarop Fredriksson invulling heeft aan het scheppingsverhaal uit Genesis; de ontstaansgeschiedenis van de mens als talig wezen met bewustzijn en emoties.

De avond leverde een hoop fijne boekentips op, en we leerden elkaar ook beter kennen. Immers: Toon mij uw boekenkast en ik zeg u wie u bent. Kim begon deze avond met dit mooie gedicht van Ted van Lieshout.

Boekje open

hoe ga ik open als een boek? 
ik wil mezelf eens lezen, 
bladeren en kijken 
hoeveel pagina’s ik tel. 
of ik een sprookje ben 
of meer een studieboek. 
zou ik mij kopen? 
lenen bij de bieb? 
alleen stiekem lezen 
hoe ik afloop en zachtjes 
terugzetten in de kast? 

Dinsdag werd Siem snotterig wakker en testte hij positief. Anderhalve dag later volgde Marien met een positieve zelftest. Lekker dan.

Ik werkte dus -gisteren zo goed en kwaad als dat gaat- thuis. Marien stortte zich op een legpuzzel, en ik haalde wat schoolwerk op voor Siem dat de juf had klaargelegd. Voor de nodige culturele bagage plakte ik tussen iedere reken- en spellingles ‘een lachles’. Ik legde uit wat cabaret en kleinkunst was. En dat bleek een daverend succes..

Gillend van de lach om de scene Wakker worden! van Jochem Myjer en al zijn dialecten en typetjes. Eva Crutzen en Waardenberg en de Jong deden het ook goed.

Ik had de fragmenten wel een beetje gescreend op grofheid en vuiligheid. Siem is namelijk een grote kopieermachine; hij imiteert alles. Maar deze weergaloze klassieker mag niet ontbreken. We eindigen lekker positief ..

Een van mijn ‘nevenfuncties’ is de redactie van de VrijSpraak, ons kerkblad. We kiezen voor ieder nummer een thema. Dit keer is dat: Dansen wil ik! Leuk om over dit thema na te denken en mensen te interviewen. Ik mag zelf ook graag een dansje wagen.

Vroeger was er niet zo heel veel te kiezen qua hobby’s in het dorp: volleybal, zingen in het kinderkoor, gymmen. Daarom was ik blij dat in het nabijgelegen dorp Hekendorp gevolksdanst werd. Ik heb het tien jaar met veel plezier gedaan. En nog steeds krijg ik het op mijn heupen als ik dansbare muziek hoor of goed folkloristisch danstheater zie.

Siem is sinds enige maanden bevangen door de dance moves van Michael Jackson en iedere woensdagmiddag gaat hij naar zijn les breakdance. Hij traint fanatiek om sterker te worden en de acrobatische tricks onder de knie te krijgen.

Toen we afgelopen zomer in het Tinguely museum in Bazel waren, was daar een geweldige video installatie van de Nederlandse kunstenaar Anouk Kruithof: Universal Tongue. De universele taal van de mens: Dansen wil ik!

Of zoals Froukje zingt:

Ik wil dansen
Je kan het leven niet herkansen
Vanavond moet ik dansen, vanavond moet ik dansen!

Dit weekend mag ik er weer een jaartje bijschrijven. 44. Ik vind het niet erg om ouder te worden. Hoewel ik moet toegeven dat ik wel even moet slikken als ik foto’s zie van een jaar of twintig geleden. Zie hier de foto die Marien nog altijd op zijn werkkamer heeft hangen uit de tijd dat we verkering kregen..

Over het onafwendbare verval gaat het in Het Weekend van de Australische Charlotte Wood. Hierin komen drie vriendinnen van zeventig en een demente hond -die allang een spuitje had moeten krijgen- een weekend samen in het vakantiehuis van hun overleden vriendin Silvie. Het is kerst maar geen reden tot feest: het huis moet worden leeggeruimd. Een mensenleven eindigt in een rij grijze vuilniszakken aan de weg.

“Wendy keek omlaag naar The Tibetan Book of Living and Dying. Zou Sylvie het werkelijk gelezen hebben? Iedereen had een exemplaar gehad in de tijd dat ze graag over de dood spraken, toen ze nog jong waren. Niemand van hen sprak nu nog over de dood (..) Ze trok de trekbanden van de vuilniszak strakker aan en knoopte ze weer dicht zodat The Tibetan Book onder het plastic verdween”

Deze roman gaat over ouder worden, verlies en vriendschap. Na de dood van Silvie is de balans zoek en stapelen irritaties zich op. Houdt de vriendschap stand?

Wood schrijft goed en geestig. Ik kan dit tragikomische verhaal over deze drie golden girls wel waarderen. Je leest de vileine gedachten van de vrouwen over elkaar; ze houden elkaar onbewust een spiegel voor. En die kwijlende verwarde hond; die is natuurlijk het ultieme symbool van de uiteindelijke teloorgang.

Dit boek is een Memento Mori en Carpe Diem in één. En dat past dan wel weer mooi bij een verjaardag.

Niets fijner de kerstvakantie te beginnen met een uurtje in mijn favoriete boekhandel Verkaik hier in Gouda .

Daar las ik de achterflap van ‘de Grenzeloze rivier’ van Mathijs Deen. Een boek dat je kunt plaatsen in ‘het schemergebied tussen feit en fictie, wetenschap en verbeelding’. Het boek gaat over de rivier waar ik afgelopen zomer zo heerlijk stroomafwaarts in gedobberd heb in Bazel: de Rijn. 

In de verhalen speelt de Rijn steeds een rol. Er worden enorme sprongen in de tijd gemaakt en het ene verhaal is boeiender dan de ander: het boek start met het ontstaan van de Alpen zo’n 150 miljoen jaar geleden. Er volgen verhalen over zalmen en vorsten, keizers en soldaten, Friezen en Cananefaten.

Het is geen boek dat je in 1 ruk uitleest en ik had soms moeite bij de les te blijven. Sterker nog: ik ben een beetje afgedreven; ik heb een uitstapje gemaakt naar de archeologie..

’s Avonds las ik Siem namelijk voor uit Brons, een jeugdboek geschreven door schrijver en archeologe Linda Dielemans. Omdat het nog wat te moeilijk was voor Siem, nam ik het mee naar beneden en las zelf verder.

Ook dit boek beweegt zich tussen wetenschap en verbeelding. Maar zo geweldig gedaan; de rode draad is hier niet een rivier, maar brons! Aan de hand van vondsten van archeologen vertelt Dielemans het verhaal van de mensheid. Bronzen bijlen en sieraden werden vaak in moerassen en rivieren gevonden. Maar waarom gooiden mensen 4000 jaar geleden hun meest waardevolle spullen in het water?

En daar komen deze twee boeken dan toch weer samen. Want ook in de Rijn worden spullen gevonden zoals dat masker van die Romeinse soldaat die tot leven komt in een van de beste verhalen van de Grenzeloze rivier.

Kortom; geschiedenis tot leven gewekt door verhalenvertellers. Voor jong en oud.