Koningsdag 2023. De oranjetompouce is met smaak verorberd, straks doen we een rondje vrijmarkt en vanavond kijken we de samenvatting van de koning op bezoek in mooi Rotterdam.

Nederland is een gaaf land, aldus Mark Rutte. Daar valt wel wat op af te dingen voor mensen die het niet zo getroffen hebben, maar toch hou ik van Holland. Emigreren is nooit een optie geweest voor mij. En godzijdank is er geen noodzaak om ons thuisland te verlaten. Het grootste verlies lijkt me dat je je moedertaal niet kunt spreken.

Ik luister graag naar de Taalstaat met Frits Spits. Luisteraars kunnen vergeten woorden adopteren die dreigen te verdwijnen.’Ik heb me het schompes gewerkt’, ‘daar moet ik even over prakkeseren’ of ‘dat is een klaploper’.

Taal verandert, omdat mensen veranderen. Ik ben misschien van de oude stempel, maar ik moet erg wennen aan Engelstalige woorden en straattaal die doorsijpelt in het alledaags taalgebruik: ‘Dit is bestwel chill’ hoor ik Siem dikwijls zeggen tegen zijn vriendjes.

Op Koningsdag draaien we thuis alleen Nederlandstalig. Ook het hedendaagse Nederlandstalige lied klinkt anders dan Paul van Vliet’s’ Meisjes van Dertien (bij deze postuum hulde aan deze woordkunstenaar). Zo gaat het, en ik kan ook de nieuwe muziek waarderen. En dat vleugje straattaal, dat neem ik dan maar voor lief..

Siem wil Flemming horen (‘Die gast weet niet hoe hij zaken doet‘), Marien gaat voor Eefje de Visser (‘Je weet toch zeker dat die bubbel bijna barst dan?) En ik? Ik zet de box hard voor Roxaenne Hazes.

Ik weet; ik bitch
Maar wat jij flikt is niet normaal
Je smeekt weer om een nieuw begin
Maar schat het heeft geen zin