Dit weekend was ik in het concertgebouw in Brugge waar ik genoot naar het internationale muziek ensemble L‘Arpeggiata. Ze speelden Barokmuziek: gewijde liederen en cantaten uit de 17e eeuw. Het was schitterend; alsof de tijd stilstaat. Dat past trouwens ook bij de titel van het concert ‘Himmelmusik’.
Wanneer ik naar deze oude muziek luister gebeurt mij hetzelfde als wanneer ik een kathedraal binnenstap. De geschiedenis komt bij me binnen. Ik realiseer me dat ik maar een voorbijganger ben in de tijd, en dat dit een groet -een cadeau- is van onze voorouders.
Krijg tegelijkertijd dan ook zelf de behoefte om iets na te laten. Een groot componist gaat het niet meer worden en beeldende kunst laat ik ook graag aan de getalenteerden over. Een klein boekje misschien?
Inspirerend voorbeeld is mijn lieve oud-collega Ank. Zij heeft tijdens haar leven korte autobiografische verhalen geschreven. Nu is ze 73 en zaterdag is de boekpresentatie van haar bundel. Ik mag de presentatie doen in het restaurant van haar flat in Scheveningen. Dat is toch geweldig. Zo maak je geschiedenis!
Ja, geschiedenis kan ook ‘binnenkomen’ als je een oud boek in handen krijgt. Dit overkwam mij jaren geleden toen ik onderzoek deed naar de zestiende eeuwse Goudse predikant Herman Herbers. Ik heb vele uren doorgebracht in het archief in Gouda – toen nog aan de Groeneweg – met een boek dat Herbers schreef in 1591. Het boek mocht zonder handschoenen aan doorgenomen worden. De bekende historicus Johan Huizinga noemde zo’n ervaring een ‘historische sensatie’.
Ik wens je veel inspiratie bij jouw plannen om ‘een klein boekje’ te schrijven. Misschien een uitwerking van al jouw blogs van de afgelopen jaren?
Hartelijke groet,
Kees
Wat een mooie term; een historische sensatie. Precies dat dus!