Wat lijkt het me ongelooflijk stoer om een boek te hebben geschreven. Een echte roman die een uitgever (Lebowski; ook nog eens een toffe uitgever) de moeite waard vindt om uit te geven en dat je dan je eigen boek dan bij de boekhandel ziet liggen. Het gebeurde een oude bekende van me: Cor de Jong. Cor is leraar Nederlands op een middelbare school en studiebegeleider bij de jeugdopleiding van Sparta Rotterdam. Het boek gaat over voetbal, maar misschien nog wel meer –zoals voorop de cover staat- is het een boek over vriendschap, ambitie en de vraag in hoeverre je je eigen leven in de hand hebt.

De Aanname speelt zich af in Groot Brittannië en gaat over twee mannen. De talentvolle jonge voetballer Colin en de gepensioneerde, aan lager wal geraakte, voetbalscout Jake. Hun levens kruisen elkaar slechts een paar keer: Colin is het laatste talent dat Jake ‘ontdekt’ en een kans biedt in het team van Winchester United. Jake staat aan het einde van zijn carrière en Colin aan het begin. Het crisismoment in het boek voltrekt zich tijdens een belangrijke wedstrijd: Colin maakt een keuze die verstrekkende gevolgen heeft voor de rest van zijn voetballoopbaan, misschien zelfs wel voor de rest van zijn leven. Ik vond het een verrassende wending in het verhaal. Het voetbalveld werd voor mij op dat moment een metafoor voor een mensenleven. Het maakte dat ik ging filosoferen of ik ook zo’n cruciaal moment in mijn leven heb gehad: een turning point. En of de belangrijkste keuzes in je leven bewust worden gemaakt of meer op een onbewust niveau. Het deed me denken aan een citaat op de flow-scheurkalender die bij mij op het toilet hangt: ‘de belangrijkste momenten in het leven overkomen je’

Als ik Cor niet had gekend had ik dit ‘voetbalboek’ nooit gelezen en dan zou ik dit verhaal met mooie en geestige beschrijvingen, gemist hebben. Want naast de levensvragen die het oproept leest de Aanname gewoon heerlijk weg en geeft het een boeiend kijkje in de wereld van de sport. Ook op dit moment van schrijven, kijkt manlief naar een nabeschouwing van een wedstrijd van Feyenoord op tv. Ik zie nu opeens dat die orerende mannen rond de tafel eigenlijk net wijsgeren zijn die bezig zijn de geheimen van ‘het levensspel’ te ontrafelen. Zelfs Jan Mulder kan ik met nieuwe ogen bekijken. En dat is dan weer de kracht van literatuur ..