Ik hou van treinreizen. Sinds ik werk in Gouda moet ik mijn treinreis-behoefte op een andere manier zien te organiseren. Een beetje lezen, verse koffie en vooral naar buiten kijken en wat mijmeren: het ultieme ontspannen. Vandaag op mijn vrije maandag naar Zutphen gereisd om lekker te lunchen en bij te praten met ‘mijn tante’ Heidi. En: anderhalf uur treinen dus. Onderweg trok het landschap en plaatsjes als Dieren, Velp en Brummen aan me voorbij.
Ik had een boekje van Paolo Coelho in mijn tas gestopt. Een lichtgewicht boekje met de meest melancholieke titel die ik kon vinden: Aan de Oever van de Piedra huilde ik. Zo rond mijn 20e las ik voor het eerst iets van Coelho; natuurlijk de Alchemist. Een soort parabel over het zoeken -en vinden- van je lotsbestemming. Ik was er toen erg van onder de indruk. Sindsdien heb ik niets meer van hem gelezen. Aan de oever gaat over een week in het leven van de Spaanse studente Pilar die haar oude jeugdliefde weer ontmoet. Hun liefde bloeit weer op maar blijkt voor beiden niet zonder gevolgen. “Hij” blijkt een direct lijntje te hebben met de Heilige Maagd en genezende gaven te hebben. Moet hij zijn leven wijden aan God en het seminarie of kiest hij voor deze vrouw? En Pilar moet kiezen tussen haar veilige burgerlijke (rationele) leven of een leven naast deze mystieke man. Daarnaast wordt het beeld van de vrouwelijke kant van God in het Rooms katholicisme onderzocht. Het deed me denken aan de Da Vinci Code. Dit boek dateert echter uit 1994, Coelho schreef het bijna 10 jaar eerder dan Dan Brown..
De Braziliaanse Coelho wordt enerzijds door enorm veel lezers omarmd; hij schreef 29 boeken die in meer dan 80 talen zijn uitgegeven. Anderzijds ‘gaan literatuurliefhebbers meestal discreet aan zijn boeken voorbij’ aldus Annemaria van Niekerk in de Volkskrant ‘omdat veel critici vinden dat hij vooral esoterische flauwekul uitkraamt’. Ik heb Aan de oever met plezier gelezen (toegegeven: af en toe heb ik wat wazige legendes en complottheorieën overgeslagen) en vindt dat Coelho in ieder geval boeiende vragen opwerpt middels zijn verhalen. Wat is de zin van ons leven? Welke waarden hangen wij aan en waarom? Waar zijn we bang voor? Welke rol speelt religie of spiritualiteit in het leven? Coelho heeft miljoenen fans en dat is niet voor niets. Hij schrijft over nieuwe vormen van spiritualiteit en de zoektocht naar zelfverwerkelijking. Thema’s die de hedendaagse moderne zinzoeker aanspreekt, Bovendien doet hij dit op zo’n laagdrempelige manier en in zo’n compact verhaal dat een treinrit Gouda- Zutphen volstaat om er wat over te mijmeren..
mijmeren is nog veel mooier dan lummelen! dat wordt mijn woord voor 2017 ;-)
en ik heb met Coelho ook altijd een wisselende ervaring; maar netto toch altijd geboeid en hij zet je aan het denken!