Deze week tussen kerst en Oud & Nieuw luister ik graag naar de Top 2000 op de radio, en kijken we de Top 2000 A gogo met Matthijs van Nieuwkerk en Leo Blokhuis. Ik heb eerlijk gezegd nooit echt gestemd, maar ik heb wel zo’n beetje een lijstje in mijn hoofd van nummers die niet mogen ontbreken.
Mijn smaak is nogal melancholiek, zo blijkt. En de favorieten hieronder komen uit begin jaren ’70. In die tijd begon o.a. Bob Dylan met confessional writing, oftewel dagboeken op muziek (zo leerde ik van Leo Blokhuis via School TV). Dit was als ’t ware de voorloper van singer-songwriting. Kleine intieme liedjes waarin het leven van de ik-persoon centraal staat. Ik hou ervan. Ik heb het verhaal achter ‘mijn nummers’ eens opgezocht.
Allereerst het overbekende Our House, van Graham Nash uit 1970. Deze plaat mag altijd hard aan in de auto. Nash schreef het nummer voor zijn grote liefde Joni Mitchell. Het gaat om het alledaagse geluk van twee geliefden in hun huis. Nash schijnt het in een uurtje geschreven te hebben achter de piano. Helaas duurt hun geluk niet eeuwig, ze blijven maar een paar jaar bij elkaar. Hun liefdesverdriet is voor beiden een bron voor inspiratie voor hun latere muziek.
En ander lied op mijn lijst is Day is Done van Nick Drake uit 1969. Het is een zo eentje voor op mijn begrafenis. Nick Drake was een Britse singer-songwriter die maar 27 is geworden. Hij leed aan ernstige depressies en is gestorven aan een overdosis van zijn antidepressivum. Hoewel niet helemaal bewezen is dat het zelfmoord was, lag naast zijn bed het boek De mythe van Sisyphus van Albert Camus, een essay over het absurde van het bestaan en de existentiële vraag naar de zin van het leven. Pas na zijn dood wordt zijn muziek populair. Ik word steeds opnieuw geraakt door de soberheid van de muziek met de gitaar en de strijkers, zijn stem en de prachtige teksten.
When the day is done
Down to earth then sinks the sun
Along with everything that was lost and won
When the day is done
En tenslotte het prachtige Time in a bottle van Jim Croce uit 1973. Een lied over vergankelijkheid en de wens om meer tijd te hebben om te leven. Vorig jaar in deTop 2000 A gogo werd er een ontroerende mini-docu uitgezonden met het verhaal achter het lied. Als je zes-en-halve minuut over hebt.. het is zo mooi.
https://www.youtube.com/watch?v=_-3PZ_baNiI