Gisteren een heerlijke dag gehad met veel inspirerende input. Siem logeerde bij opa en oma en wij vertrokken tegen twaalven naar Alkmaar voor Zin-op-Zondag. Dit is een samenwerkingsproject tussen TAQA Theater de Vest en de Grote Kerk van Alkmaar waarbij ‘de traditie van zingeving, verdieping en verbondenheid uit de traditionele kerkgang wordt voortgezet maar waarbij de dominee op de kansel plaatsmaakt voor columnisten, filosofen, schrijvers, politici, wetenschappers.’
Een soort Preek van de Leek dus maar dan in een ruimer jasje; weinig liturgie maar wel een preek gevolgd door een tafelgesprek, en veel muziek. De huis-band van Zin-op-Zondag in Alkmaar is de Kift. Dat alleen al, was genoeg reden voor ons om te gaan!
Filosoof Frank Meester loodste ons door het programma dat gister in het teken stond van ‘Hebzucht’, een van de zeven hoofdzonden. Stine Jensen verzorgde de preek (ze zal wel denken dat ik een soort groupie van haar ben en haar overal volg) en ze nam ons mee naar een ervaring uit haar yoga-klas. Een van de opdrachten binnen die klas was de zogenaamde ‘Gift-Exchange’ Je moest een ding in gedachten nemen wat belangrijk voor je was: Iets van grote (emotionele) waarde dat onvervangbaar is en wat je echt zou missen als je het kwijt zou raken. Juist dat ding moest je weggeven aan iemand in je groep. Natuurlijk kregen ook wij diezelfde opdracht. Dat viel nog niet mee. Maar uiteindelijk had ik iets; de zeefdruk van Jasper Krabbe. Het collage-werk wat in onze huiskamer letterlijk een grote plaats inneemt-het ding is 180 bij 180- is prachtig, hij is tof ingelijst, heeft mooie kleuren, en we hebben het gekocht van het cadeaugeld van ons huwelijk. Iedere morgen als ik beneden kom ben ik er weer mee in mijn nopjes. Daarbij is hij ook behoorlijk wat geld waard. Toen ik aan de gift-exchange dacht, betrapte ik mij op een schaamtevolle gedachte: Degene die dit krijgt heeft wel een goede vangst. Zeker als ik daar bijvoorbeeld een lelijk knuffelkonijn voor terugkrijg die voor die persoon van onschatbare waarde is, maar waar ik niks aan heb. Misschien zou ik toch maar beter mijn oude knuffel weggeven’. Wat erg! Hoewel ik altijd rondtoeter dat ik absoluut niet materialistisch ben, was dit nogal een confronterende ontdekking van mezelf.
De conclusie van de middag was dat een beetje hebberigheid niet erg is. Het is de motor om welvaart te bewerkstelligen, om te werken, om je te ontwikkelen. Maar het zou wel goed zijn je af te vragen wil ik al deze spullen echt, of wordt dat verlangen wellicht erg aangewakkerd door het systeem van kapitalisme en consumptie? Door vaker een soortgelijke oefening als the Gift-Exchange te doen, en daadwerkelijk iets weg te geven wat belangrijk voor je is, krijg je daar vaak iets heel moois voor terug. Namelijk een verhaal achter een object, een ontmoeting met de gever. En ruimte.
We praatten na aan lange tafels met soep, brood en wijn met onbekende tafelgenoten. En De Kift speelde: Er gaat een zilveren muntstuk van hand tot hand …
Hieronder een link naar mijn favoriete nummer van De Kift: https://www.youtube.com/watchv=YLD3T9SsP7A&index=13&list=PLkiUmXZIi6m2Sq2xG2MckJKcw8IIBZ-3e