Na jaren niet meer op het toneel gestaan te hebben heb ik het afgelopen weekend weer eens met veel plezier geacteerd. Ik speel een kleine rol in het historische stuk Maria Stuart door theatergroep Twee Hondjes. Het stuk speelt zich af in de late Middeleeuwen. Koningin Elisabeth I van Engeland werd ‘The Virgin Queen’ genoemd omdat zij ongehuwd bleef en 44 jaar krachtig regeerde in een tijd waarin mannen de scepter zwaaiden. Haar mooie nicht Maria Stuart, katholieke koningin van Schotland, moet na haar derde huwelijk gedwongen afstand doen van de troon en vluchten. Ze vraagt asiel aan bij haar protestante nicht Elisabeth. Onder druk van haar adviseurs houdt Elisabeth haar nicht Maria bijna 20 jaar gevangen in diverse kastelen in Engeland.
Het stuk gaat over de relatie tussen beide vrouwen. Maria probeert samen met haar verzorgster Kennedy de dagen door te komen en hoop te houden op bevrijding. Elisabeth probeert een oorlog tussen Engeland en Schotland te voorkomen en weet niet goed wat ze met haar nicht aan moet. Haar adviseurs wijzen steeds weer op het gevaar dat Maria aanspraak maakt op haar troon. Elisabeth bespreekt haar frustraties met haar nanny die ook liever ziet dat Maria uit de weg geruimd wordt. Het stuk eindigt –net als de werkelijke geschiedenis- niet gelukkig: Maria Stuart sterft op het schavot in 1587. Elisabeth is gezwicht en heeft haar doodvonnis getekend.
Het is een indrukwekkend stuk waar de tragiek van deze twee koninginnen wordt uitgebeeld. Beide vrouwen worden door hun positie bepaald; hun hele leven staat in dienst om politieke macht te verkrijgen of te behouden. Elisabeth is de geschiedenis ingegaan als een briljante machtspolitica: een intelligente vrouw die welvaart wist te bewerkstelligen voor Engeland. De auteur van het stuk toont ook juist haar kwetsbaarheid en hoe zij worstelt met haar positie en geweten. Met de dood van Maria verliest ze ook een deel van zichzelf:
‘En nu ben ik ineens belangrijk. Het ceremoniële uithangbord mag een handtekening zetten. Bevrijdt niemand me van die beulsplicht (..) Ik ben de stok om de hond te slaan.’
Ik speel Leatitia Knollys, de achternicht van Elisabeth die een affaire begint met Robert Dudley, de grote liefde van Elisabeth. Elisabeth is woedend en gekwetst en verbant Leatitia van het hof. Het zou nooit meer goed komen tussen hen.
Ik wacht lange tijd in mijn prachtige paarse keurslijf in de coulissen totdat ik “op mag”. Een oefening in geduld waar ik vanaf de zijlijn kan meegenieten van het prachtige spel van mijn medespelers. Iedere avond prijs ik mij weer gelukkig dat ik 400 jaar later geboren ben en niet van koninklijke bloede ben..
Er zijn nog kaarten voor a.s. zondag 10 april om 14:30 uur in de Chocoladefabriek:
Ik hoop dat je nog drie keer heerlijk kan genieten van het genieten; ik luister nog drie keer naar jouw even prachtige als belangrijke bijdrage van achter onze dozen!!
Tja, Mirjam, dat je je gelukkig prijst 400 jaar later te leven geldt ook voor mij, die in de rol van Nanny ook af en toe achter het gordijn huist.
Bij de voorbereiding op mijn rol stuitte ik regelmatig op de akelige gelijkenis tussen het ‘gemak’ waarmee toen en nu mensen worden onthoofd. Wat is er in al die jaren NIET gebeurd dat de mix van passie, miskenning en onmacht nog onverminderd tot wreedheden kan leiden? Het is een genoegen je te leren kennen en met je samen te werken!
wat leuk, helemaal in je element en in een mooi kostuum – toitoi!
Mooie Laetitia! Het lijkt me heerlijk om toneel te spelen. Al zijn het allemaal wel tragische rollen.